بررسی رابطه کارآیی خانواده و خودپنداره در دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی سال 1381

سابقه و هدف: ورود به دانشگاه فرایند سازگاری و انطباق با شرایط جدید و نقش های تازه ای را می طلبد که موفقیت در آن تا حدودی به نوع عملکرد و کارآیی خانواده ای که فرد درآن رشد یافته بر می گردد. از آنجائی که شکل گیری خود پنداره هر فرد در خانواده پی‌ریزی می گردد تعیین وضعیت خود پنداره و عملکرد خانواده در دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هدف این تحقیق قرار داده شد.مواد و روش ها: نوع مطالعه توصیفی و نمونه گیری از نوع در دسترس بود که درآن 103 نفر از دانشجویان سال اول و دوم دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توسط آزمون خود پنداره beck وFamily Assesment Device-Iranian (FAD-I) (مقیاس سنجش خانواده در سال 1381 مورد بررسی قرار گرفتند. اعتبار آزمون ها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t با قبول مرز معنی داری بر روی P‏<0.05 انجام گرفت.یافته ها: همبستگی بین خود پنداره و عملکرد کلی خانواده (r=0.21) و حل مشکل (r=0.1) معنی داربود. رابطه معنی دار بین وضع اقتصادی خانواده و عملکرد کلی خانواده، خرده مقیاس های حل مشکل و نقش ها به دست آمد.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شیوع مشکلات بهداشت روان در میان دانشجویان و وابستگی نسبتا نزدیک احساس خودپنداره و بیگانگی با متغیرهای فرهنگی، اجتماعی و مذهبی که به نوعی ریشه در عملکرد خانواده دارد، بهتر است با مطالعه علمی و دقیق خانواده، مشکلات مربوط را در بین دانشجویان شناسایی و جامعه را از هزینه های درمانی پیش بینی نشده بازداشته و باعث افزایش عملکرد تحصیلی و آموزشی دانشجویان گردید.